اختلال دیکته نویسی
پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی هر فرد، جزء ضروریات زندگی اوست. مشکلاتی مانند اختلال دیکته‌نویسی یا املا نویسی (Spelling Disorders) می‌توانند تأثیر منفی عمیقی بر این دو جنبه مهم بگذارند. افرادی که با این مشکلات مواجه هستند، ممکن است در یادگیری و برقراری ارتباط با محیط‌های آموزشی خود با چالش‌های جدی روبرو شوند. این مشکلات نه تنها بر توانایی نوشتاری آن‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه به مرور زمان می‌تواند بر اعتمادبه‌نفس، سلامت روانی و حتی روابط اجتماعی‌شان نیز تاثیرگذار باشد.
اختلال دیکته‌نویسی، که به عنوان یکی از اختلالات یادگیری شناخته می‌شود، می‌تواند بخش‌های مختلف زندگی فرد را که نیاز به مهارت‌های نوشتاری دارد تحت تأثیر قرار دهد. برای کمک به این افراد، نیاز است که متخصصان به صورت مداوم با آن‌ها کار کنند تا بهبود قابل توجهی در مهارت‌های نوشتاری‌شان ایجاد شود. از سوی دیگر، حمایت خانواده و محیط آموزشی نیز نقش حیاتی در این فرآیند ایفا می‌کند.
فهم بهتر از این اختلال و ارائه راهکارهای مناسب می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا با افزایش اعتمادبه‌نفس و درک توانایی‌های خود، به مرور زمان بر این مشکل غلبه کنند. با تلاش جمعی و حمایت لازم، این افراد می‌توانند با موفقیت از چالش‌های ناشی از اختلال دیکته‌نویسی عبور کنند و زندگی تحصیلی و شخصی بهتری داشته باشند.
مطالعه بیشتر: اختلال رفتاری کودکان
اختلال دیکته نویسی چیست؟
اختلال دیکته نویسی یا Spelling Disorder یکی از انواع اختلالات یادگیری است که به صورت خاص بر توانایی فرد در نوشتن صحیح کلمات تأثیر می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اشتباهات مکرر در املاء و نوشتن نادرست کلمات شناخته می‌شود، به طوری که افراد مبتلا در مقایسه با همسالان خود، به‌طور مداوم در نوشتن با مشکلات بیشتری مواجه می‌شوند.این چالش نوشتاری به دلیل نقص در هماهنگی و ترکیب مهارت‌های مختلفی که برای نوشتن لازم است، رخ می‌دهد. از یک سو، مهارت‌های مکانیکی مانند دست‌خط، هجی کردن صحیح کلمات، و استفاده از نقطه‌گذاری درست نقش مهمی دارند.
از سوی دیگر، مهارت‌های زبانی، مانند فهمیدن معنای کلمات و قواعد دستوری، برای نوشتن متن‌های صحیح و معنادار ضروری هستند.علاوه بر این، مهارت‌های تفکر و شناختی نیز در سازماندهی و بیان افکار از طریق نوشتار دخیل هستند. وقتی یکی از این بخش‌ها دچار مشکل می‌شود، فرد ممکن است با اختلال دیکته نویسی روبرو شود. این اختلال می‌تواند به شکل‌های مختلفی ظاهر شود و در برخی افراد تأثیرات متفاوتی داشته باشد.
به دلیل این تنوع، هر فرد مبتلا به اختلال دیکته نویسی ممکن است نیاز به رویکرد درمانی خاص خود داشته باشد. تشخیص دقیق و به موقع این اختلال، همراه با حمایت‌های مناسب از سوی معلمان، والدین و متخصصان، می‌تواند به فرد کمک کند تا بر این چالش غلبه کرده و مهارت‌های نوشتاری خود را بهبود بخشد.
انواع اختلال دیکته نویسی
اختلالات دیکته نویسی، به عنوان زیرمجموعه‌ای از اختلالات یادگیری، مشکلات متنوعی در فرایند نوشتن ایجاد می‌کنند. این اختلالات نه تنها به دلیل مشکلات مکانیکی نوشتن، بلکه به دلیل ناهماهنگی میان شناخت، ادراک و عملکرد حرکتی نیز پدید می‌آیند. چند نمونه از این اختلالات عبارتند از:
- اختلال وارونه نویسی: این مشکل زمانی رخ می‌دهد که فرد حروف یا کلمات را به صورت وارونه و برعکس می‌نویسد. این اشتباهات ممکن است به طور مداوم در نوشتار فرد تکرار شوند.
- جابجایی حروف: در این اختلال، حروف کلمات به ترتیب نادرستی نوشته می‌شوند، مثلاً “کتاب” به صورت “تکاب” نوشته می‌شود.
- جانشینی حروف: فرد به جای یک حرف، از حرف دیگری استفاده می‌کند. این نوع اختلال معمولاً باعث می‌شود که کلمات به شکلی نادرست و گاه بی‌معنی نوشته شوند.
- جا انداختن حروف و کلمات: فرد در هنگام نوشتن برخی حروف یا کلمات را فراموش می‌کند، که باعث ناقص شدن کلمه یا جمله می‌شود.
- اختلال در املای نشانه‌ها: فرد ممکن است در استفاده از نشانه‌های خاص مانند نقطه‌ها، خط‌های تیره و علامت‌های تکیه‌گذاری دچار مشکل شود.
- دیسگرافیا: این اختلال به مشکلات شدید در نوشتن، مانند دست‌خط ناخوانا و مشکل در هجی کردن صحیح کلمات اشاره دارد.
- دیسلکسیا: دیسلکسیا یک اختلال یادگیری است که نه تنها بر توانایی خواندن، بلکه بر نوشتن نیز تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به دیسلکسیا ممکن است در نوشتن کلمات دچار مشکلاتی چون وارونه نویسی یا جابجایی حروف شوند.
- اختلالات شنوایی و دیداری: این نوع اختلالات می‌توانند توانایی فرد در پردازش اطلاعات شنیداری یا دیداری را تحت تأثیر قرار دهند، که به نوبه خود باعث مشکلاتی در نوشتن صحیح می‌شود.
- عدم تمرکز: کمبود تمرکز و توجه می‌تواند باعث شود فرد در هنگام نوشتن دچار خطاهای متعددی شود، مانند جا انداختن حروف یا کلمات و نوشتن نادرست.
هر یک از این اختلالات می‌توانند به شکل‌های مختلفی در افراد ظاهر شوند و بسته به شدت و نوع آن‌ها، نیاز به رویکردهای درمانی و آموزشی ویژه‌ای دارند. تشخیص زودهنگام و استفاده از روش‌های حمایتی مناسب می‌تواند به فرد کمک کند تا بر این مشکلات غلبه کند و توانایی نوشتاری خود را تقویت کند.
نشانه‌های اختلال دیکته نویسی یا ناتوانی در دیکته نویسی
برای شناسایی اختلال دیکته نویسی یا اختلال املا نویسی، توجه به علائم و نشانه‌های آن می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. این اختلال می‌تواند به شکل‌های مختلفی در نوشتار فرد ظاهر شود و با علائم خاصی همراه باشد. برخی از این نشانه‌ها عبارت‌اند از:
- اشتباهات مکرر در املای کلمات: فرد به‌طور مداوم کلمات را به اشتباه هجی می‌کند و حتی پس از تکرار و تمرین، این اشتباهات پابرجا می‌مانند.
مشکل در پردازش صداها: فرد ممکن است در تشخیص و تمایز بین صداها یا بخش‌های صوتی کلمات دچار مشکل باشد، که این امر به اشتباهات املایی منجر می‌شود. - عدم تسلط بر قوانین املایی: فرد ممکن است نتواند قوانین ساده املایی را به‌درستی به کار ببرد، حتی اگر این قوانین به‌طور مکرر آموزش داده شده باشند.
- نوشتن برعکس یا قرینه: برخی افراد ممکن است حروف یا کلمات را برعکس یا قرینه بنویسند، که این امر باعث کاهش خوانایی متن می‌شود.
- ناتوانی در شمارش دندانه‌های حروف: در حروفی مثل «س» و «ش»، فرد ممکن است دندانه‌ها را به‌درستی ننویسد یا تعداد آن‌ها را اشتباه کند.
- تعویض حروف با آوای مشابه: فرد ممکن است حروفی با صدای مشابه را به جای یکدیگر به‌کار ببرد، مانند استفاده از «ز» به‌جای «ذ».
- مشکل در نوشتن روی خط: فرد ممکن است نتواند حروف را به‌صورت منظم و مرتب روی خط بنویسد، که منجر به پراکندگی و بی‌نظمی در نوشتار می‌شود.
- بدخطی: دست‌خط فرد ممکن است ناخوانا باشد و این مشکل حتی با تمرین نیز بهبود نیابد.
- ناتوانی در نوشتن حروف یا کلمات خاص: برخی افراد در نوشتن یک حرف یا کلمه خاص دچار مشکل مداوم هستند و ممکن است آن را اشتباه بنویسند.
- مشکل در گرفتن مداد: فرد ممکن است به‌سختی مداد را در دست بگیرد و این مشکل در کنترل حرکات دقیق هنگام نوشتن تأثیرگذار باشد.
- دایره واژگان محدود: فرد ممکن است از تعداد محدودی واژه استفاده کند و در نوشتن متن‌های پیچیده دچار مشکل شود.
- استفاده نادرست از علائم نگارشی: فرد ممکن است نتواند به‌درستی از علائم نگارشی مانند نقطه، ویرگول یا علامت سؤال استفاده کند.
- مشکل در هجی کردن: هجی کردن کلمات حتی کلمات ساده ممکن است برای فرد دشوار باشد و به اشتباه انجام شود.
- پررنگ یا کم‌رنگ نوشتن بیش‌ازحد: فرد ممکن است در کنترل فشار دست خود بر مداد دچار مشکل شود و به‌طور غیرمعمول کلمات را پررنگ یا کم‌رنگ بنویسد.
- پاک کردن و دوباره نوشتن مداوم: فرد ممکن است به‌طور مداوم نوشته‌های خود را پاک کند و دوباره بنویسد، که این امر می‌تواند نشانه‌ای از نارضایتی یا عدم اطمینان از نوشتار خود باشد.
- جا انداختن کلمات در املا: فرد ممکن است در هنگام نوشتن از بقیه عقب بماند و حتی یک یا چند کلمه را جا بیندازد.
- فاصله نامنظم بین حروف و کلمات: فاصله‌های غیرمعمول بین حروف و کلمات می‌تواند نشانه‌ای از عدم توانایی در مدیریت فضا و ساختار نوشتار باشد.
- درد و خستگی انگشتان: نوشتن ممکن است برای فرد خسته‌کننده و دردناک باشد، به‌خصوص در زمان‌های طولانی‌مدت نوشتن.
این نشانه‌ها می‌توانند نشان‌دهنده مشکلاتی در یادگیری نوشتن و نیاز به مداخلات آموزشی یا درمانی باشند. توجه به این علائم و انجام اقدامات لازم می‌تواند به بهبود عملکرد تحصیلی فرد کمک کند.
مطالعه بیشتر: اختلال شخصیت در کودکان
دلایل اختلال دیکته نویسی
اختلال دیکته نویسی یک مشکل چندوجهی است که از ترکیب عوامل مختلف فیزیولوژیک، شناختی، آموزشی و اجتماعی ناشی می‌شود. این اختلال به‌طور خاص بر توانایی نوشتن صحیح و منظم کلمات تأثیر می‌گذارد و می‌تواند باعث بروز مشکلات قابل توجهی در فرایند یادگیری شود. در ادامه به برخی از عوامل کلیدی که می‌توانند منجر به بروز این اختلال شوند اشاره می‌کنیم:
مشکلات حرکتی
ناتوانی در کنترل حرکات دست و انگشتان می‌تواند نوشتن صحیح را دشوار کند. این مشکل ممکن است ناشی از ضعف در رشد مهارت‌های حرکتی ظریف باشد که برای نوشتن دقیق ضروری هستند.
روش‌های آموزشی ناکارآمد
اگر روش‌های آموزشی مورد استفاده نتوانند به نیازهای فردی کودک پاسخ دهند، یادگیری نوشتن می‌تواند با مشکلات جدی مواجه شود. آموزش ناکارآمد یا ناسازگار می‌تواند به عدم توانایی در فراگیری اصول املایی منجر شود.
مشکلات حافظه
حافظه نقش حیاتی در نوشتن دارد. برخی کودکان ممکن است دارای حافظه دیداری ضعیفی باشند که باعث می‌شود نتوانند نمادها و حروف را به یاد بیاورند. همچنین، ضعف در حافظه شنیداری می‌تواند مشکلاتی در به خاطر سپردن صداها و کلمات ایجاد کند، و حساسیت ناکافی یا زیاد به صداها نیز می‌تواند این چالش‌ها را تشدید کند.
کم‌توجهی و ناتوانی در تمرکز
کودکانی که در تمرکز و حفظ توجه دچار مشکل هستند، ممکن است نتوانند به طور موثر بر نوشتن خود تمرکز کنند، که این امر منجر به اشتباهات مکرر در املای کلمات می‌شود.
اختلالات یادگیری
اختلالات عصبی و حواسی می‌توانند توانایی فرد را در پردازش و انتقال اطلاعات مختل کنند. این اختلالات ممکن است به ناتوانی در یادگیری و به‌کارگیری اصول املایی منجر شوند.
عوامل فردی و اجتماعی
شرایط زندگی، میزان حمایت اجتماعی، و تعاملات فردی می‌توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکی که از حمایت کافی در خانه و مدرسه برخوردار نیست، ممکن است در یادگیری نوشتن با مشکلات بیشتری مواجه شود.
عوامل فرهنگی و محیط زندگی
فرهنگ و محیط زندگی کودک نقش مهمی در شکل‌گیری توانایی‌های نوشتاری او دارند. در محیط‌هایی که نوشتن و آموزش به‌خوبی حمایت نمی‌شود، کودک ممکن است نتواند مهارت‌های نوشتاری خود را به‌طور کامل پرورش دهد.
ضعف در فونولوژی
مشکلات در تشخیص و تمایز بین صداها و ساختارهای صوتی کلمات می‌تواند منجر به نوشتن نادرست کلمات شود. این ضعف می‌تواند به شکل‌های مختلفی از جمله ناتوانی در هجی کردن صحیح کلمات ظاهر شود.
عدم توازن بین مهارت‌های مکانیکی و زبانی:
نوشتن صحیح نیازمند هماهنگی بین مهارت‌های مکانیکی (مانند دست‌خط و هجی کردن) و مهارت‌های زبانی (مانند درک دستور زبان) است. عدم توازن بین این مهارت‌ها می‌تواند به اختلال در نوشتن منجر شود.
چالش‌های حافظه
مشکلات در به خاطر سپردن الگوهای املایی و کلمات می‌تواند یکی از دلایل اصلی اختلال دیکته نویسی باشد. کودکی که نمی‌تواند به‌درستی الگوهای نوشتاری را به خاطر بسپارد، ممکن است در نوشتن دچار اشتباهات مکرر شود.
این عوامل همگی به‌گونه‌ای در اختلال دیکته نویسی نقش دارند و نشان‌دهنده این هستند که این مشکل نیاز به مداخلات جامع و چندجانبه دارد. توجه به این ابعاد می‌تواند به درک بهتر و ارائه راهکارهای مؤثرتر برای کمک به افراد مبتلا کمک کند.
املا چگونه ارزیابی می شود؟
ارزیابی مهارت‌های املای کودکان یک فرایند جامع و چندمرحله‌ای است که با استفاده از روش‌های مختلف به شناسایی نقاط قوت و ضعف آن‌ها در نوشتن کمک می‌کند. این ارزیابی‌ها به طور خاص برای درک دقیق‌تر از مشکلات املایی و طراحی برنامه‌های آموزشی مناسب استفاده می‌شوند. در ادامه، چند روش متداول برای ارزیابی املا توضیح داده شده است:
مطالعه بیشتر: اختلالات یادگیری در کودکان
آزمون‌های املایی:
آزمون کلمات:
در این آزمون، کودکان باید کلمات مختلفی را که به آن‌ها داده می‌شود، به‌درستی بنویسند. این روش کمک می‌کند تا مهارت کودک در به‌خاطر سپردن و نوشتن صحیح کلمات ارزیابی شود.
آزمون متن:
در این آزمون، متنی که شامل غلط‌های املایی است به کودک داده می‌شود. کودک باید این متن را با دقت بخواند و غلط‌ها را تصحیح کند. این روش توانایی کودک در شناسایی و اصلاح اشتباهات املایی را مورد سنجش قرار می‌دهد.
آزمون هجایی:
این آزمون از کودک می‌خواهد که کلمات را به واحدهای صوتی کوچک‌تر (هجاها) تجزیه کند. این روش به ارزیابی توانایی کودک در فهم ساختار صوتی کلمات و هجی صحیح آن‌ها کمک می‌کند.
آزمون‌های تشخیص املا غلط:
در این آزمون، توانایی کودک در تشخیص و تولید صداهای مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد. هدف این است که مشکلات احتمالی در تشخیص و بیان صداهای مختلف شناسایی شود.
آزمون تشخیص دیداری:
این آزمون توانایی کودک در تشخیص و ترتیب درست حروف و کلمات را ارزیابی می‌کند. این روش برای شناسایی مشکلات مرتبط با حافظه دیداری و توانایی کودک در بازشناسی الگوهای نوشتاری استفاده می‌شود.
آزمون تشخیص زنجیره‌ای:
در این آزمون، توانایی کودک در ایجاد و حفظ توالی‌های حروف و کلمات مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این روش به تشخیص مشکلات احتمالی در سازماندهی و به خاطر سپردن توالی‌های نوشتاری کمک می‌کند.
این روش‌ها به مربیان و والدین امکان می‌دهد تا مشکلات املایی کودکان را به‌صورت دقیق‌تر شناسایی کرده و برنامه‌های آموزشی و درمانی مناسبی برای بهبود مهارت‌های نوشتاری آن‌ها تدوین کنند. استفاده از این آزمون‌ها به کودک کمک می‌کند تا نقاط ضعف خود را بشناسد و با تمرین و آموزش مناسب بتواند بر این مشکلات غلبه کند.
راه های درمان اختلال دیکته نویسی
درمان اختلال دیکته‌نویسی نیازمند رویکردی چندجانبه و متنوع است که به جوانب مختلف این مشکل توجه داشته باشد. در زیر، برخی از راهکارهای اصلی برای کمک به بهبود این اختلال آورده شده است:
استفاده از روش‌های نوین آموزش املاء
این روش‌ها با تمرکز بر اصول یادگیری پیشرفته، به کودکان کمک می‌کنند تا قوانین املایی را به‌صورت عملی و جذاب‌تر فراگیرند. تمرین‌های مکرر و ساختاریافته می‌تواند به تقویت مهارت‌های نوشتاری کودکان کمک کند.
درمان دارویی
در برخی موارد، استفاده از داروها می‌تواند به افزایش توانایی تمرکز و کاهش علائم مرتبط با اختلالات یادگیری کمک کند. این داروها باید تحت نظارت پزشک متخصص تجویز و مصرف شوند.
روان‌درمانی و مشاوره:
جلسات مشاوره و روان‌درمانی به کودکان کمک می‌کند تا با استرس‌های مربوط به نوشتن و املا بهتر کنار بیایند و اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا کنند. این جلسات می‌توانند شامل تکنیک‌های مدیریت استرس و تقویت روانی باشند.
ابزارهای نوروساینس و نوروفیدبک:
استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند نوروفیدبک می‌تواند به تقویت توانایی‌های شناختی و حسی کودکان کمک کند. این ابزارها با تمرکز بر بهبود عملکرد مغز، به کودکان در فراگیری و اجرای صحیح املا کمک می‌کنند.
آموزش و تمرین قوانین املایی:
آموزش مستقیم قوانین املایی و انجام تمرین‌های مکرر در این زمینه، نقش مهمی در بهبود مهارت‌های نوشتاری کودکان دارد. این تمرین‌ها می‌توانند شامل نوشتن صحیح کلمات، استفاده از جملات نمونه و تصحیح اشتباهات باشند.
تمرینات فونولوژیک:
تمرینات فونولوژیک به کودکان کمک می‌کند تا توانایی تشخیص و تمایز بین صداها و ساختارهای صوتی کلمات را تقویت کنند. این تمرینات می‌توانند شامل بازی‌های صوتی و فعالیت‌های شنیداری باشند.
استفاده از تکنولوژی:
ابزارهای آموزشی مبتنی بر فناوری، مانند نرم‌افزارهای تمرین املا، می‌توانند به‌طور موثری به تقویت مهارت‌های املایی کودکان کمک کنند. این ابزارها معمولاً با بازی‌های آموزشی و تمرین‌های تعاملی، فرآیند یادگیری را جذاب‌تر می‌کنند.
مشاور تحصیلی:
مشاوران تحصیلی می‌توانند با بررسی دقیق‌تر مشکلات کودک، برنامه‌های آموزشی مناسبی را طراحی کنند که به کودک کمک می‌کند تا با چالش‌های یادگیری خود روبرو شود و بهبود یابد.
تمرینات حرکتی و حسی:
تمرینات مختلف حرکتی برای تقویت مهارت‌های دست و انگشتان می‌تواند به بهبود کنترل و دقت در نوشتن کمک کند. همچنین، تمرینات حسی برای بهبود حساسیت شنیداری و تفکیک صداها نیز می‌تواند در بهبود مهارت‌های نوشتاری مؤثر باشد.
این رویکردهای چندجانبه می‌توانند با هم ترکیب شوند تا برنامه‌ای جامع و موثر برای بهبود اختلال دیکته‌نویسی ایجاد کنند. بهره‌گیری از این روش‌ها نیازمند همکاری بین معلمان، والدین و متخصصان است تا کودک بتواند با موفقیت بر چالش‌های خود غلبه کند.
مطالعه بیشتر: استعدادیابی کودکان
تفاوت اختلال نوشتن و اختلال املا نویسی
اختلال یادگیری نوشتن (Dysgraphia) و اختلال املا نویسی (Spelling Disorder) دو نوع متفاوت از اختلالات یادگیری هستند که هرکدام ویژگی‌ها و علائم خاص خود را دارند. اختلال نوشتن یا دیسگرافیا عمدتاً با مشکلاتی در توانایی نوشتن و هماهنگی حرکات دست همراه است. کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است در نگه‌داشتن و استفاده از ابزارهای نویسندگی مانند مداد و خودکار دچار مشکل شوند. همچنین، آن‌ها اغلب با ناهماهنگی در اندازه و فاصله حروف، دشواری در دنبال کردن خطوط و سرعت پایین نوشتن مواجه می‌شوند.
علت‌های این اختلال می‌تواند شامل مشکلات حرکتی و حسی، پردازش اطلاعات دیداری و شنیداری، و حتی عوامل ژنتیکی باشد. در مقابل، اختلال املا نویسی به ناتوانی در نوشتن صحیح کلمات اشاره دارد. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً با اشتباهات مکرر در املای کلمات و ناتوانی در به‌کارگیری قوانین املایی روبرو هستند. به‌طور کلی، در حالی که دیسگرافیا بیشتر به جنبه‌های فیزیکی و حرکتی نوشتن مرتبط است، اختلال املا نویسی به مشکلاتی در دیکته کردن صحیح و استفاده از قوانین نوشتاری برمی‌گردد.
سخن پایانی
اختلال دیکته نویسی یا اختلال املا نویسی مسائلی هستند که ممکن است باعث مشکلات قابل‌توجهی در توانایی نوشتن و درست املای کلمات در برخی کودکان شوند. این اختلالات می‌توانند بر ابعاد مختلف زندگی کودک تأثیرگذار باشند و بر عملکرد تحصیلی و اعتماد به نفس آن‌ها تأثیر بگذارند. خوشبختانه، پیشرفت‌های علمی و فناوری امکانات زیادی را برای کمک به این کودکان فراهم کرده است. متخصصان روانشناسی، گفتاردرمانی و کاردرمانی می‌توانند با استفاده از روش‌های نوین و استراتژی‌های آموزشی، به کودکان کمک کنند تا مهارت‌های نوشتاری خود را تقویت کنند و بر مشکلات املای خود غلبه کنند.
علاوه بر این، حمایت و درک خانواده، مدرسه و جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. فراهم کردن محیط‌های آموزشی و اجتماعی حمایتی و ارتقاء آگاهی عمومی درباره این اختلالات می‌تواند به بهبود وضعیت کودکان کمک کند و به آن‌ها این امکان را بدهد که با اعتماد به نفس بیشتری به سمت موفقیت‌های تحصیلی و فردی خود حرکت کنند.
در این مطلب از سایت روانشناسی دکتر دولت یاری به بررسی بررسی نکات مهم اختلال رفتاری کودکان پرداختیم. مجموعه روانشناسی کودکان و نوجوانان دکتر دولت یاری بیش از ۱۵ سال در حوزه کودک و نوجوان و خانواده سابقه کاردرمانی دارد. هدف مجموعه روانشناسی کودکان و نوجوانان دکتر دولت یاری از آموزش‌ها استفاده از جدیدترین متدهای روانشناسی واکسیناسیون روان است. جهت دریافت مشاوره برای درمان اختلال رفتاری کودکان با شماره زیر تماس بگیرید:
شماره مطب: 02632738133
آدرس مطب: کرج، چهارراه طالقانی به سمت میدان شهدا، ساختمان پزشکان آراد، طبقه ۷ واحد ۷۰۲
